W Polsce wierni najczęściej odwiedzają groby bliskich zmarłych i modlą się za nich dzień wcześniej, czyli w Dniu Wszystkich Świętych z racji tego, że jest to dzień ustawowo wolny od pracy. Nieodłączną tradycją w tym dniu jest również zapalanie zniczy na odwiedzanych grobach.
Dzień Zaduszny został zapoczątkowany pod koniec X wieku przez św. Odylona, opata klasztoru benedyktyńskiego w Cluny (Francja). W XIII wieku święto rozpowszechniło się na Kościół Zachodni. Z czasem zaczęto urządzać procesję na cmentarz, gdzie zatrzymywano się na czterech stacjach i odmawiano modlitwy za zmarłych.
W Polsce Dzień Zaduszny jest w pewnym sensie odpowiednikiem słowiańskiego święta Dziadów, które przypadało jesienią na przełomie października i listopada. (W rzeczywistości, Słowianie wspominali zmarłych i przeprowadzali obrzędy kilka razy w roku.) W dniu tym odprawiano (w zależności od rejonu) obrzędy mające na celu nawiązanie kontaktu ze zmarłymi i uzyskanie ich przychylności. Do obrzędów tych należało między innymi przygotowanie darów w postaci jedzenia, którym mogłyby posilić się dusze zmarłych oraz palenie ognisk, przy których mogłyby się ogrzać.
